Allah Teâlâ biz insanlar için içinde mutlu bir şekilde yaşayalım diye, harika bir dünya yaratmıştır. Teneffüs edelim diye havayı, susadığımızda kana kana içelim diye suyu, acıktığımızda yememiz için ekmeği ve her biri ayrı tatta binlerce meyve ve sebzeyi yaratmıştır. Gezelim ve hoşnutluk duyalım diye dağları, ovaları, denizleri, ırmakları ve kırları yaratmıştır. Faydalanalım diye hayvanları, beslenelim ve şifa bulalım diye bitkileri yaratmıştır. İşte bunlar insanlar için birer nimettir. Allah Teâlâ’nın biz insanlar için yarattığı bunca nimet biliniz ki, ancak kalplerimizde taşıdığımız sevgi nimeti ile anlam kazanır. Kalbinde, yüreğinde sevgi tomurcukları yeşertmeyen bir insan cennette yaşasa dahi, mutlu olamaz. Sevmeyi ve sevilmeyi beceremeyenlerin en güzel ortamlarda dahi hayatı kendilerine nasıl zindan ettiklerini hepimiz iyi biliriz. Anne ve babalarımızı sevgiyle kucaklamak, kırlardaki çiçekleri sevgiyle koklamak, bir kuzuyu bir kedi yavrusunu sevgiyle okşamak gönüllerimizi çok ama çok hoşnut eder. Allah Teâlâ’nın biz insanlara verdiği nimetlerin en önemlilerinden biridir sevgi. Fakat ne yazık ki, çoğu zaman kıymetini bilemeyiz sevginin ve sevdiklerimizin. “Sevelim, sevilelim. Dünya kimseye kalmaz” diyen Yunus Emre ne güzel ifade etmiştir sevgiyi..
